در منطق الطیر عطار آمده است: روزی شبلی در بغداد ناپدید گشت. یاران مدّتی به دنبال او گشتند و آخر کار اورا در خانه مخنثان( خواجگان) یافتند. از او پرسیدند که در اینجا چه می کنی؟ و شبلی پاسخ داد من در راه عشق همچون اینانم نه مردم و نه زن پس باید هم کاسه اینان باشم.
این مطلب را به نوعی دیگر در غزلیات شمس دیده بودم آنجا که مولا نا می گوید:
گر ناز کنی خامی گر ناز کشی رامــــی
در ناز کشی بینی آن حسن و ملاحت را
در مورد این بیت قبلا گفته ا م اما آنچه عطار می گوید واضح تر است . او میگوید که یا در عشق الهی باید مستغرق باشی یا رها و بین این دو راه رستگاری نیست جالب آنکه این مطلب طوری بیان می شود که گویی در آن رهایی نیز راه رستگاری هست ولی در این مخنث بودن هیچ نیست.
Share:
Del.icio.us ¦ Balatarin
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment