رمضان آمد با تمام مهربانیش، با اضطراب خنیاگرش.آمد که دیگر نباشی آنچه نمیخواسته ای، آن شوی که او می خواهد.
آمد که از روز اوّلش روزشماری کنی که کی عید میشود و وقتی که شد افسوس بخوری که چرا رفت و این افسوس هرساله را هر سال باز فراموش کنی با آمدن رمضان.
آمد که"اندرون از طعام خالی داری تا در او نور معرفت بینی" و می بینی اگر بخواهی وبخواهی وبخواهی که این ماه، ماه خواستن است. هلال ماه رحمت، هرشبش بدر است.وامّا وای از تو اگر این میزبان و این ضیافت و این برکت را فراموش کنی ونخواهی و ندانی...
رمضان که می آید مثل برف است که می بارد؛ همه عوض می شوند همه سپید می شوند دروغ کمتر می شنوی غیبت نمی کنی نگاه نگه می داری؛ که کاش اینگونه باشد که اگر باشد رمضانت رمضان است و مثل برف سپید و پر برکت.
راستی رمضان که میشود همه چیز عوض می شود از ساعت ترافیک تهران بگیر تا خلق و خوی آدمها و فضای تلویزیون و رنگ و بوی مهمانیها.
به مهمانی خدا خوش آمدید .
